Het vuilnismannetje

Het was alweer een tijdje terug dat ik voor het laatst bij Damian was. Mijn bezoek vandaag leverde bij de kinderen, volgens pleegmoeder Esther, daarom ’s ochtends al discussie op. Want volgens Damian ben ik zijn maatje en volgens zijn zus Jasmijn haar oude juf. Wat best verwarrend is, kan ik mij voorstellen. Voordat de kinderen thuis kwamen, werd er een pakketje bezorgd met sensopatisch materiaal. Dit is speelgoed waarbij je al je zintuigen kunt gebruiken, dus lekker proeven, ruiken en voelen. Damian en Jasmijn doen niets liever en waren dus door het dolle heen toen ze thuis kwamen.

Damian verloor zijn aandacht voor het nieuwe speelgoed echter ook weer snel. Hij wilde liever weer met zijn vuilniswagens en containers spelen. Maar als vuilnisman heb je natuurlijk ook vuilnis nodig. En zoals wel vaker bij speelgoed bleek de verpakking van het gloednieuwe sensopatische materiaal uiteindelijk het beste speelgoed. Damian gaf mij een schaar en zette mij aan het werk om vuilnis van de doos te maken. Het knippen van de ‘vuilnis’ was een heel precies werkje. Sommige stukjes moesten groot geknipt worden en andere juist heel klein. Gelukkig kreeg ik als ik het niet goed genoeg deed een uitgebreide demonstratie van Damian. Vervolgens stopte hij het vuilnis geroutineerd in de vuilniswagen en daarna in de container. Dat belooft wat voor Damians wens om een dagje als vuilnisman mee te gaan met een echte vuilniswagen!

Door: Ying Lien (maatje van Damian)

Lees ook het verhaal De hond en de waxinelichthouder over Damien en Jasmijn.