Waarom kijken de mensen altijd zo raar?

Het dagboekproject maakt bij de deelnemende kinderen veel los. Suzanne (12)* woont in een pleeggezin. Van haar ontvingen we dit ontroerende bericht over anders zijn.

Waarom kijken mensen me altijd zo raar aan??
Waarom praten mensen zo raar over me??
En waarom geven ze me een stempel op me hoofd??
Ja ik ben anders dan anderen dat weet ik.
Maar moeten mensen me dan meteen een stempel geven??
Moeten ze dan meteen iemand veroordelen omdat iemand anders is??

Ze weten niet eens wat er is.
Ze weten niet hoe moeilijk het is als iedereen je meteen een stempel geeft.
Ik snap het niet.
Waarom willen mensen niet naar me luisteren als ik het probeer uit teleggen??
Mensen hebben geen idee hoe moeilijk het is om FAS te hebben.

Ik heb een paar dingen geleerd.
Ik heb geleerd om te kijken naar de dingen die ik wel kan en niet naar de dingen die ik niet kan.
Ik heb ook geleerd op wie ik wel en op wie ik niet kan rekenen.
Ik hou van de mensen waar ik wel op kan rekenen!!
En de mensen waar ik niet op kan rekenen Laat ik links van me liggen!!
Ik heb al genoeg aan me hoofd en ik heb alleen de mensen nodig die om me geven en geen mensen die achter me rug over me praten!!

Ik mag wel FAS hebben en anders zijn maar ik leer ook elke dag nieuwe dingen net als jij.
En ik maak fouten maar dat doe jij ook.
Jij steekt er dingen van op en dat doe ik ook.
We zijn allemaal mensen jij,zij,hij en ik ook.
Dus ik snap niet waarom jullie maar blijven oordelen.
Maar wat ik ook probeer ik weet dat het toch geen zin heeft.
Want er blijven altijd mensen die achter je rug om blijven praten.

Gelukkig zijn er ook mensen die wel naar me luisteren.
Zoals me moeder.
Ze staat altijd achter me.
En ze zegt me altijd laat de Mensen die niet willen luisteren.
Hecht geen waarde aan de mensen die zeggen dat je niks waard bent omdat je anders bent.
Je bent misschien anders maar zo bijzonder onthoud dat!!

Ik heb zo veel dingen van haar geleerd.
Ik heb geleerd dat als ik door de bomen het bos niet meer zie ik niet moet opgeven maar een kettingzaag moet pakken.
En dat alles wat ik kan een overwinning is.
Ik ben blij dat ik zo een papa en mama heb!!

Ik weet nu dat de mensen die niet willen luisteren en alleen maar oordelen en veroordelen wel een keer tegen hun zelf aan lopen.
En tot die tijd ga ik verder met me leven.
En geniet ik van de dingen die ik wel kan en kijk niet naar de dingen die ik niet kan.

*Suzanne’s naam is gefingeerd omdat ze liever anoniem blijft.

«

»

Geef een antwoord

Reis mee met het FAS-kompas

En krijg gratis om de maand een bijzonder verhaal van één van de vijf hoofdpersonen.

Reis mee!