De wonderlijke wereld van FAS

Ervaringsverhaal van Nury (33), een volwassene met FAS.

De laatste tijd ben ik mij zoveel als ik kan aan het verdiepen in het klimaat. Ik hield altijd al van de natuur en de dieren. Zo ben ik veel liever een dag in de stille natuur, dan in de stad met al die prikkels. Maar waarom ik me opeens écht zo in het klimaat aan het verdiepen was, kwam door iets kleins dat mijn aandacht trok. Wat het precies was, ben ik alweer vergeten. Maar toen ik er eenmaal mee begon, kon ik niet meer stoppen.

“Ik probeerde álle soorten dino’s uit mijn hoofd te kennen.”

Op een website over autisme las ik ooit over het hebben van ‘speciale interesses’. Dat vind ik wel een passende term. Dit zijn onderwerpen waar je wel twee tot vier uur per dag mee bezig kan zijn. Nu is dit dan het klimaat, maar hetzelfde heb ik een tijd gehad met dino’s. Opeens wilde ik elke soort uit mijn hoofd kennen, maar dat lukte niet door mijn vergeetachtigheid. Ik wilde er zoveel mogelijk over lezen, maar dat ging niet door mijn slechte concentratie. Ik deed eigenlijk alles wat met dino’s te maken had, maar ik deed het maar half.

Mijn speciale interesse is ook een keer ‘autisme’ geweest, omdat mijn hulpverleners dachten dat ik autistisch was. Toen wisten ze nog niks over mijn biologische moeder en haar alcoholgebruik. Door mijn geheugenproblemen is het écht lang vasthouden van mijn interesses lastig. Toen ik bijvoorbeeld alles probeerde te leren over haken, vergat ik steeds welke maat haaknaald en welke kleur en dikte garen ik nodig had. Na een tijdje vergat ik zelfs helemaal hóé ik moest haken. Stel je eens voor dat je op een dag wakker wordt en de handeling er gewoon niet meer in zit. Dat dus. Welkom in de wonderlijke wereld van FAS.

“Dierenfilmpjes en koken, die interesses zijn wél blijvend.”

Het is ook wel eens voorgekomen dat ik de ene dag heel fanatiek bezig was met mijn speciale interesse en de volgende dag was vergeten dat ik me überhaupt ergens in aan het verdiepen was. Als ik dan weer eens doelloos voor mij uit zit te staren of bij mijn man klaag dat ik mij verveel, herinnert hij mij er dan aan dat ik bijvoorbeeld iets zou kunnen lezen over het klimaat. ‘Nee, vind ik saai,’ antwoord ik dan. Maar eigenlijk snap ik dan gewoon niet meer dat ik het ooit leuk vond om mij daarin te verdiepen.

De laatste tijd zit ik steeds vaker voor mij uit te staren, omdat ik heel zenuwachtig ben voor de nieuwe therapie waaraan ik binnenkort ga beginnen. Ik stuiter alle kanten op met mijn emoties, en ben angstig en onrustig. Heel verwarrend voor mijn omgeving ook, kan ik me voorstellen. Tijdens die nieuwe therapie zal mijn focus waarschijnlijk alleen nog maar uitgaan naar ‘herstel’. Gelukkig kan ik mezelf dan afleiden door dierenfilmpjes op het internet te bekijken of te gaan koken. Die interesses zijn namelijk wél blijvend.

Nury weet nog maar een paar jaar dat ze FAS heeft. Eerder schreef Nury over emoties en het stemmetje in haar hoofd. Bovenstaande tekening maakte ze tijdens een therapiesessie speciaal voor bij deze blog: “Dit is onze planeet en de klimaatcrisis.”