De hond en de waxinelichthouder

Esther, Jasmijn en Damian houden ontzettend veel van dieren. Ze verzorgen onder andere geiten, konijnen, katten en sinds kort hebben ze ook een puppy. Eind vorig jaar is er iets verdrietigs gebeurd. Hun konijn Sneeuwvlokje kwam te overlijden. Bij overlijden hoort natuurlijk een begrafenis, zo heeft Jasmijn dat geleerd. In het bungalowpark waar ze wonen hebben ze een mooi stuk kaal grond uitgekozen om Sneeuwvlokje te begraven. Esther heeft een kruis gemaakt van takken. Jasmijn en Damian hebben de plek verder versierd op hun eigen en bijzondere manier. Er was ook nog begrafenismuziek, afkomstig uit Jasmijns barbiepop die ze net bij de kringloopwinkel had gescoord.

Een week later was ik bij hen en ze wilden mij de begraafplaats laten zien. We stonden er nog maar net toen er opeens een hond kwam aan lopen. Voordat we het wisten pakte de hond de grafsteen (een hartvormige waxinelichthouder) in zijn bek en rende er vandoor. Jasmijn en Damian zetten direct de achtervolging in en Jasmijn riep hard: ‘Stop, stoute hond, stop!’ Esther en ik lagen in een deuk en renden er ook achteraan. Het was net een filmscène: op een verlaten stuk van het park met zonsondergang renden we één voor één achter elkaar om de hond te vangen. Gelukkig woonde de hond vlakbij de begraafplaats en liet hij de grafsteen snel vallen. Jasmijn pakte de waxinelichthouder op en legde hem weer terug waar hij hoorde te liggen: op het graf van Sneeuwvlokje. Alsof er niets was gebeurd. Geen lach, geen traan en binnen een paar seconden was ze alweer afgeleid: ‘Mama, kijk wat een mooie zonsondergang!”

Lees hier meer over Jasmijn

Door: A-yi (maatje van Jasmijn)

«

»

Reis mee met het FAS-kompas

En krijg gratis om de maand een bijzonder verhaal van één van de vijf hoofdpersonen.

Reis mee!