“Ik voel me geen volwassene”

Volwassen met FAS

18 jaar worden betekent: financiële verantwoordelijkheid, alcohol drinken, autorijden, stemrecht. Maar wat betekent dat als je FAS hebt? Kun je die vrijheden en rechten wel aan, wie bepaalt dat en hoe zit het dan eigenlijk met pleegzorg, begeleiding en zelfstandig wonen? Hierover gaan we in gesprek met pleegouders, zorgverleners en FAS-volwassenen tijdens het vijf jarig jubileum van het FAS-project op 24 maart a.s. Lees hier meer over deze dag en meld je aan!

Cynthia: “Ik voel me vaak alsof ik achter het glas sta. Dan kijk ik toe hoe andere mensen levens leiden. Ik kijk hoe ze naar school gaan met volle rugzakken. Of naar het werk, met gehaaste voetstappen. Iedereen heeft een doel. Sommigen lijken gestrest. Velen zijn opgewerkt. Ik voel me een student van het leven zelf. Ik ben al een heel eind, maar eigenlijk moet ik nog examen doen om voor het glas te komen.”

”Ik ben blij dat ik dit niet alleen hoef te doen, dat zou ik niet kunnen”

Cynthia is 22 jaar en woont in Rotterdam. Ze woont alleen, maar voor sommige dingen krijgt ze begeleiding. “Ze helpen mij bijvoorbeeld met koken en het onthouden van afspraken. Ik ben blij dat ik dit niet alleen hoef te doen, dat zou ik niet kunnen. Ik bén misschien wel volwassen, maar ik voel me geen volwassene.”

Waar Cynthia in het boek Waanzinnige Verhalen vertelt over haar passie voor alles wat met liefde te maken heeft, zegt ze nu: “Ik heb besloten deze drang naar liefde een beetje los te laten. Ik maak mij er te druk om, ik word er onrustig van. Die beslissing is niet in één keer gekomen en het was ook niet makkelijk. Ik merkte dat ik in de liefde emoties snel overneem. Als mijn vriend negatief dacht, dan ging ik dat ook doen. Hierdoor ging het een tijd niet goed met mij. Gelukkig ben ik langzaam weer aan het opkrabbelen.”

Drie dagen per week werkt Cynthia op een bassischool als conciërge. “Ik vind het heerlijk om onder de kinderen te zijn. Ik ben hier op mijn plek, echt mijn droombaan!’’ Desondanks is ze zich bewust van de invloed van FAS, ook nu ze volwassen is. ‘’Het lastigste vind ik dat collega’s rekening met mij moeten houden. Zij mogen mij niet te veel taken geven, want dat kan ik niet aan.” Toch probeert ze zich tegenwoordig minder bezig te houden met FAS. “Ik probeer vooral aan mijzelf te werken, zodat ik nog meer van mijzelf leer houden. Precies zoals ik ben.“

Cynthia heeft in 2016 haar verhaal gedeeld in ons boek Waanzinnige Verhalen. Benieuwd naar het boek? Klik hier.